In 2018 waren wij klaar voor een kindje. We probeerden enkele maanden, maar er gebeurde niets. Ik nam zelf contact op met jullie dienst. Begin 2019 was onze eerste afspraak met Prof. Verpoest. In februari werden de eileiders getest. De linkse was verstopt. Samen met de prof. besloten we meteen te starten met IVF. Dus geen eileider vrij maken en geen inseminaties. Uit andere testen bleek nl. dat er iets scheelt met mijn immuniteit, mijn baarmoeder niet gastvrij is en mijn partner en ik niet compatibel zijn. Ik ben bovendien dan al +35 jaar. Wel geloofde de Prof er nog in. Gelukkig maar, want al dit nieuws werkte demotiverend. Maar het verlangen was te groot.
Eerste pickup; 6 embryo's. Vijf terugplaatsingen; geen resultaat. Tweede pickup; drie embryo's; 1 zwangerschap, die jammer genoeg resulteerde in een miskraam. Geslingerd worden tussen hoop en wanhoop. Dat vonden wij heel erg moeilijk. En dan was daar de lockdown en de sluiting van fertiliteitsdiensten. Zes lange maanden zonder vooruitzicht. De depressie nabij.. Gelukkig konden we eindelijk weer opstarten. Enkel moest ik alles alleen doen. Mijn partner mocht nergens meer bij zijn.
Op naar pickup nummer 3. Daar kwamen twee embryo's uit. Weer een zwangerschap, maar weer een miskraam. Gelukkig was daar steeds Prof. Verpoest die ons bijstond. Geduldig beantwoordde hij al onze vragen. Hij was steeds bereikbaar voor ons.
Hij deed, als hij kon, zelf alle terugplaatsingen en de pickups. Hij bleef in ons verhaal geloven. Ook al deden we dat zelf bijna niet meer..
Pickup vier; andere, zwaardere hormonen: 28 dagen lang spuiten zetten. Om de kansen te verhogen en kwaliteit te verbeteren. Gelukkig verdroeg ik de hormonen telkens wel weer.
Na een zeer pijnlijk pickup waren er vier embryo's. De eerste terugplaatsing was weer een zwangerschap. En weer een miskraam. Na de volgende mislukte terugplaatsing deden we weer maar eens onderzoeken (biopsie). Daaruit bleek endometritis. Twee maal nam ik antibiotica, die niet aansloeg. Traject lag bijgevolg weer een half jaar stil. We besloten dan maar zo verder te doen. Onze hoop was toen eigenlijk volledig weg. Maar we deden toch voort omdat de wens zo groot was. En het resulteerde weer in een zwangerschap. En ditmaal zagen we ons vruchtje wel in de positieve richting evolueren.. Ik ben op 5/02/2023 bevallen van een gezonde dochter!
Dankzij Prof. Verpoest hebben we ons traject drie jaar lang vol gehouden en doorgezet. Het was ongelooflijk zwaar, maar zo de moeite. Geef niet op mama's en papa's! En wees assertief als het nodig is. Ik heb heel vaak vragen gesteld, gebeld om een extra controle te kunnen krijgen, ..
Dankjewel Brussels IVF, om ons leven zo te veranderen en in ons te blijven geloven!